Merhum Abdurrahim Karakoç, öncelikle mert, dürüst, vefalı, gayretli, faziletli bir insandı.
Şiirlerinin özünde de, görünen yüzünde de doğruluk, dürüstlük ve cesaret vardı.
Millet ve memlekete hain, mertlik ve dürüstlükten habersiz, masuma ve mazluma şiddetli ve sert, ahlaksız, zalim kişiler karşısında demirden bir dağ gibiydi.
Şiirinin etkili diliyle bir ömür Hakkı ve hakikatleri yazmış, millî ruhun insanı cesaret abidesi halinde tutan, mukavemetini besleyen, iman, fikir, ahlak ve hikmetini çelikten bir zırh gibi kuşanmış, sadece dostlarının değil dürüst ve mert düşmanlarının bile saygısını ve övgüsünü görmüştü.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta