Merhum Abdurrahim Karakoç -3-

Şiir üstadımız Merhum Abdurrahim Karakoç; insani özelliklerini sürekli yemleyen, kafasını ve gönlünü sürekli birbiriyle barışık eyleyen, bilgisini sürekli öğrendikleriyle kıymetlendiren, başkalarına kul, köle veya efendiliği değil ilim ve insanlık yolunda halktan biri olarak milli ve manevi değerlerimizden kıl payı sapmadan yaşamayı değerli bir görev ve erdem bilen bir yapıya sahipti.

Bu güzide insanın işi; çöl kuraklığındaki gönüllere yazılarıyla, şiirleriyle mukaddes hayat kaynağını göstermek, maddi ve dünyevi ihtiraslara yönelmemek, okuyucularını sorumluluk, soyluluk, bilgi, ahlak, Allah, peygamber, millet ve yurt sevgisiyle yoğurmaktı.

Görevi; mükemmelliklere, orijinal güzelliklere etik ve estetik özelliklere saygılı davranmak, bildiğini layıkıyla bilmek, bildiklerine uygun yaşamak, faydalı ve kaliteli işlerle gününü ve ömrünü güzel eylemek, vakar ve haysiyetini korumak, günün adamlığını değil gönül adamlığını, insafı, idraki, saygıyı, seviyeyi inadına kuvvetlendirmek, konuştuğu zaman yüksekten değil lakin yürekten ve yürekli konuşmaktı.

Kısacası; örneğinine pek fazla rastlamadığımız, dostluğuna ve sözlerine güvendiğimiz, dürüstlüğüne inandığımız, gayretine gıpta ile baktığımız, ahlakı ve mertliğini dillere destan bildiğimiz, şiirlerini zevkle ve şevkle okuduğumuz, feraseti ve cesaretini övgüyle bahse konu eylediğimiz, doğduğu günden beri hep sırat-ı müstakim çizgisinde yürüyüşünü ilgiyle, hayranlıkla izlediğimiz nevi şahsına münhasır yazar ve bir şiir üstadıydı.

Allah rahmet eylesin.

Allah merhum üstadı cennette Peygamber (s.a.v) Efendimize komşu eylesin.

Amin!