Merhum'a... Şiiri - Özgün Suna Bayhan

Merhum benzerliğinde kaybettiğim kendimi arıyorum, hükümsüzdür..
Merhumda bilir, kendim derdim ben ona..
Ne zaman yürüsek sık sık dönüp bakardım ardıma..
Birkaç tanıdık yol tabelası hatırına tutardı ellerimi sıkı sıkı..
Bakardım yaptığım hatalar bile benimle durmamışlar,
Sapasağlam sararken o beni..
Merhum yalan değil severdi beni..
Yaramaz bir çocuk gibi yanına her döndüğümde saçlarımı sevdiği gibi….
Ama merhum olabildiğine berrak ve benimdi…
Bense rakı bulanıklığında belirsiz ve aidiyetsiz.
Bir gün keskince anladım gitmiş, adı merhum olmuş..
Anlamış ki yokluğunda ulaşamayacağım yalnızlığıma, onu da almış götürmüş..
Merhum benzerliğinde kaybettiğim kendimi arıyorum, hükümsüzdür! ! !