Merhem Değil Zaman

Kuzey eser;
üşütür sımsıcacık elleri
Kunduz barajlarında oyalanır az;
cılız dere
İşte hepsi o kadar
Sonra yatağı değişir,çorak çirkin tarlalarda kurur
Ayrıklar dalbudak salar taze köklere
Kuzey eser;
hepten unutturur elleri
Zaman doru kısraklara acımasızca gem vurur
Meralar ahır, ahırlar cehennem olur
Zaman işine gelir dörtnala
İşine gelmez durur

Orta yerinde anadan üryan kalmış gibiyim
Utanıyorum
kent utanmıyor
Belikli unutuyor ne yapsın
Ben unutamıyorum

Tanıyamıyorum akasyalarını sevgi bulvarlarının
Her köşe başında bir iğde ağacı arıyor tutucu bakışlarım
Mayıs sonlarında
Ve ıtırlı gölgelerinde güvercin öpüşleri
Allahına kadar damarlarıma sinmiş bir eski ‘nevbahar’ ı
illa ki

Yok yok belliki üçkuruşa çarptı birileri bir şekilde
albümlerimizden eskilerimizi
karşımızdaki boş arsayı,
yazlık sinemayı
Karakızın gülücüğünü,
babasının öfke krizini
yüzümdeki şamar izini
kayıp kentin baharını yazını
O yılların tadını tuzunu
Amma gurbet ,amma rızk, amma medeniyet

İzlerini acı bıraktı zaman geçtiği yollarda
Yakınmaları;
ağızsızdilsiz kölelerin ayyuka çıksa da
Ne farkeder ki
kara yazgılar kudurur
Sıralanır boy boy boyverir
Uygundur mevsimi, tohumu, tarlası
Umarsız dünyalarda...

Çürümüş ayrık kökü kokuyor burnuna çimenlerin
Birden yeşile kesiyor bukelamunlar
Doru kısrakların cehennem gözleri artık inanmıyorlar
Ahır sıcak,ahır güvenli üstelik tımar da var
Zaman sezar,napolyon,hitler
Merhem değil, değil ilaç yumuşak değil zaman
Yakınmaları ağızsız dilsiz biçarelerin, kubbede çınlasa da
cehennem gözlü doru kısrakların
Arzulu,köpürmüş dudaklarına
Acımasızca gem vurur zaman
Ahıra dönmüş meralarında...

Orta yerinde anadan üryan kalmış gibiyim
Utanıyorum
kent utanmıyor
belli ki unutuyor ne yapsın
Ben unutamıyorum