Merhem Şiiri - Emel Dal

Batırır da iğnesini yüreğime
Gözleri nemli bir anne
Belki kurtarır yeniden
Çekip alır kaybettiklerimi elimden

Uyanırsam masum sabaha
Biter mi bu korkulu rüya
Sahte gülüşler sarıyorken bedenimi
Yağmurlu günde kavuruyor yüreğimi

Yetiştirdimse çöllerde taze bir çiçek
Yahut bu merhem acımı dindirecek
Ben sussam da kaderin cilvesine
Susmayacak kimse bu evde

Yine aradığım bir gece ışıkları
Korlar mı bu küller fakir odamı
Bulmuşken kendimi bu evde
Kırık bir fincan,tatsız bir kahvede

Aydınlıktır bugün sofa
İhtimaller geliyorken aklıma
Ya kirlenmiştir pencerem
Ya gözlerimdir görmeyen
Emel Dal