Merhamettir Ağlayan

MERHAMETTİR AĞLAYAN

Bir müjde verdi baharda açan çiçek
Ümide hasret gözlerime
Görmek kurtuluş değildir
Fakat ilaçtır
Eğer kesilmişse ufku tutan damarın.
Gençliğim yüzerdi
Mavi sularında zamanın

Yalnız kalmamalı insan
Yalnızlıktan kaçarken
Ne güzeldir gözleri
Hüznün akşamüstleri

Yaralanmış kalplerin ışığıdır
Hayaller kandilinde yanan
Henüz güneş doğarken haykırır
Gurubun yakın olduğunu
Huzur güzel yüzlü bir çocuk
Bahçemizde oynayan

Merhamettir ağlayan
Bizim için en çok

Şarkılar söyler gökyüzü
Suyun gölgesine bakarak
Gece gizlenir aydınlığında şafağın.
Bilmeceler sorar toprağa
Fenaya dair.

Ateşin sıcacık elleri var
Masum ve iyi niyetli tutar
Üşüyen gönülleri
Maksadı yakmak değildir.
Merhamet kainatın mis kokan gülüdür.
Oysa gönüller neden yanar?