Merhametsiz Sevgili Şiiri - Bekir Yavuz

Madem vardı sevgilin,
Neden beni sevdin ki,
Kalbimin kapısını,
Böyle bir an çaldın ki.

Ne istedin ki benden,
Şu sahipsiz kalbimden,
Bir kırmızı gül diktin,
Sonra terk edip gittin.

Bilseydim sevgilim,
Senin böyle sevgini,
Verimiydim sana,
Bu masum kalbimi.

Bilemezsin sen beni,
Seni içten sevdiğimi,
Tabi nerden bileceksin,
Sen sevgi nedir bilmezsin.

Neden dersen sevgilim,
Çünkü sen şıp sevdi sin,
Gönlümün aşk ocağını,
Bir an alevlendirdin.

Yemin etsem sana,
Seni sevmeyeceğim diye,
Belki döneceksin geri,
Gireceksin kalbime.

Onun için sevgilim,
Ediyorum yeminimi,
Tövbeler olsun derim,
Sevmem başka kimseyi.

İnan benim boş kalbimde,
Ne ümitlerim vardı,
Girdin bir an kalbime,
Sonra acısı kaldı.

Acılarla doldu gönlüm,
Bir mahkûmdan farksızım,
Kısa süren aşkımızda,
Bil ki ben hatasızım.

Dilim söyledi kalemim yazdı,
Senin bana ettiğini,
Bektaş daha yazacaktı,
Dua etki kalem bitti.

Bekir Yavuz
04.Ocak.1977
Bahçelievler. İstanbul