Merhametsiz Olsaydın Böyle Yazardım

Kahkahanın gölgesinde ağladım
Gamzelerinde kurulu dar ağaçlarında sallandım
İlmeği boynuma yar takar ben ağlardım
Çekmeseydin giderken altımdaki sandalyeyi ben atlardım

Nasıl kıydın bu kadar severken
İçin sızlamadı mı altımdaki sandalyeyi çekerken
Sallandım darağacında sabah çok erken
Sandalyeyi çekmene gerek yoktu kahkahana ağlarken

Celladımı sevmek kaderimmiş
İdamıma hangi hakim karar vermiş
Yar boynuma ilmeği ne çabuk geçirmiş
Yaptığına ağlarken yar altımdan sandalyeyi çekmiş

Yanında öldüm aşıklar yurdunda dirildim
Darağacında gördüğün sanma ki bendim
Merhametindi sallanan darağacından ben indirdim
Ağladım merhametine yerine kefene ben girdim