Merhametin Kalbi (deneme)

Kazanma dürtüsünün insana kazandırdığı en büyük şiddet çeşidi sanırım savaş olsa gerekKazanmak bir ‘’arzu’’ ve ‘’ hırs’’ işi olsa da, bunu devletler bazına indirgediğimizde bir insanı değil ‘’iki devletin milyonlarını’’ ilgilendiren cadı kazanını andırdığını söylemek gerekecektir. Kolların,bacakların,gözlerin havada uçuştuğu bu dünyada, kazanda kaynayan tek şey ‘’kan’’ köpüren ise ‘’öfke ve nefretten’’ başka bir şey olmayacaktır.

Silahların merhameti, onu elleriyle tutanın korkusuna bağlıdır bir yerde…Korkuyla kovanından fırlayan bir mermi, yere yıkması gereken canın: ebadına, biçimine,ırkına,milletine bakmadan ‘’kazanılması gereken’’ için onu yere yıkacaktır.Bunu yaparken yani savaşırken merhameti unutacaktır.

Merhamet, insan kalbinde kendine acımayı arkadaş edinmiştir ama bir üçüncü arkadaş daha vardır ki o da ‘’bencillik’’tir.Bencilliğin kazanma hırsıyla birleştiğini ve yıllarca kaybedenleri oynayıp sonra da ihtirasla el ele verdiğini düşünürsek aklımıza savaşlar gelecektir.Ki işte o savaş, merhameti, sadece yıkık duvarların,annesiz çocukların,aç karınların,bacağı kopuk bedenlerin vicdanından alıp; zalimlerin olmayan duygularına bırakacaktır.Barış ve intikam ateşi de ortalarda gezinip sahipsiz kalacak, yıllar sonra birileri onun elinden tutup misket bombaları ile diğerlerine hatırlatılacaktır!

Malumunuz günümüzde kendisine tarih boyunca merhamet edilmeyen ya da edilmediğini düşünen bir millet pireyi öldürmek için ilk önce pirenin bulunduğu bedeni yere yıkmaya çalışıyor.Çocuklar,yaşlılar …sokaklarda adımlamak yerine yıkılan binaların altında kalıyor; ellerini hiç havadan indirmeden ne zaman başımıza bir gülle düşecek diye bekliyor.Korku imparatorluğu cesaret kırmak için birebir güreşmekten çekinip havadan bombalar atıyor.Bilali Habeşiler,Sümeyyeler gibi zora geldiğinde direnmeyen; Peygamberi yanlarından ayrıldığında,denizi karşılarına aldıklarında Peygamberlerini bir çırpıda düşüncesizlik,Yaratanı ise acizlikle tenzih edip dinlerinden dönen,danaya tapanlar yani korku imparatorluğunun müdavimleri şimdi hakim oldukları dünya güçlerini de arkalarına alıp bencillik ve ihtirasları uğruna ‘’bazılarının dünyalarını başlarına’’yıkıyor.Anlayacağınız geçmişin hesabını şimdilerde görüyorlar.

Onlar Babil’den,Asur’dan,Roma’dan,Mısır’dan,Med’lerden,Pers’lerden görmedikleri merhameti ya da görmek istemedikleri merhameti Osmanlılar’da inkar edip; bencilliklerini uğraştıkları ticari(ki Yahudiler taşınmaz mal edinirler) ve sanatsal-bilimsel alanlarla içerisinde yaşadıkları toplumlara göstermişler ve böylelikle onları yönetip sömürmüşler,ihtiraslarını bencillikleriyle birleştirip statükocu ve en güçlü statülere sahip olmuşlardır.

Şimdilerde dünya onlara:durun,yapmayın dese bile onlar bundan öyle tatminkar oluyorlar ki,eline silahını alıp bir kadını rehin alan zanlı gibi:gelmeyin,vururum; bakın nasıl yapıyorum.oh! güç bende artık; önceden siz izliyordunuz(gaz odaları) şimdide siz izleyin ooh! Dercesine hem de…

1945 ‘den bu güne gelinceye kadar uğraştıkları, kendilerinin yön vereceği bir dünya düzeni hayaline kavuşmuş olan bu kavim,tüm toplumlara nüfuz etmiş, şuan ki dünyanın medya,sinema,sanat,ticaret ve istihbarat ağını elinde bulunduran bir güç haline gelmiştir.Tabi ki güçlüden merhamet umulacaktır lakin beslenilen karga hikayesi onları bencilleştirmiş ve kendilerine yakıştırılan ‘’ acınan kavim’’ deyiminin söylenişini ihtiraslarıyla değiştirmeye çalışmaktadırlar ve bunda da çok başarılı oldukları da şüphe götürmez bir gerçektir.

Dünyanın en büyük gücü olan insan gücünü en iyi bir şekilde kullanıp teşkilatlanan bir yapıdan bahsediyoruz,bir devletten bir dinden, demokrasi kılıflı teokrasiden.Devlet kademelerindeki yöneticileri savaş alanlarında yetişmiş,merhameti okuduğu dini (batıl) kitaba saklamış ve gerçek yüzünü ekranların arkasında gün yüzüne çıkaran bir devletin kalbi olamaz.Çizme ezmek ve ‘rap rap’ yapmak için giyilir,merhamet için değil.