Merhametin Dölü Şiiri - Gülşen Destanoğlu

biraz merhamet dedi işçi ahmet
tepeden bakarak durdu patron mehmet

borç harç sefalet
derken titredi
ahmet’in sesi
mehmet’in vicdanı

birkaç erzak
biraz avans lutfetti mehmet
beleşe tamah edip
minnetle baktı ahmet

şefkatin katili merhamet
vicdanı
onurun düşmanı minnet
hakkı uyuttu

yıllardır zam yoktu

su uyudu
insanlık uyudu

ikisi de evin yolunu tuttu

ezan okunuyordu

ahmet/ birkaç zeytin
bir tas çorba
mehmet/ yediği önünde
yemediği arkasında
oruç bozdu

ardından
mehmet vicdanının sadakasıyla huzurlu
ahmet hakkının kırıntılarıyla mutlu
huşu içinde namaza durdu

allah uluydu

amma

seçim kulundu