Merhamet yorgunu Şiiri - Dağlar Özügüç

Dediklerimi unutma sakın
Merhamet ve vicdan
İnsan hayatındaki özgün hislerin
Her halde en önemli ikisidir
Kalıbına bakılmaz yüreğidir
İnsanı insan yapan şeyin öznesi
Bunu desem kaç kişi anlar?
Benim gibi merhamet yorgunları
Hiç bir zaman anlaşılamadılar
Bu yolda yazık ki çok zorlandılar

Şu tabloda görülen manzara
Şeftali çiçeklerinden epey fazlası
Müthiş görkemli bir dağ manzarası
Dibinden kıvrılarak geçen bir nehir
Çevresi yemyeşil cennet bahçesi
Renk renk çeşit çeşit çiçekler
İçinde bir güzelim kuş sesi
İlle de sevgilinin o şen gülmesi
Mavi panjurlu pencereden sarkan
Vita kutusundaki sardunya buklesi

Bir sıcak özlem valla yakar insanı
Umutsuz aşkların en katmerlisi
Çarpar bir anda yüreği yanık olanı
Vicdansızın elinde kalmış sevda delisi
Merhamete muhtaç yaşar hayatını
Ama yinede sevgi inadına
Geçmişi layiki ile hatırlamaktır
Anıların koynunda umutla yaşamaktır
Sevdanın çilesini çekenler
Elbet birgün mutlu olacaktır

Ama biz görürmüyüz ? işte o bilinmez