Bozkırda Sevda** Şiiri - Kaan Yıldız

Bozkırda Sevda

Bozkırın bağrında yükselen sevda,
Doldurur çöllerin afaklarını.
Yârin gözlerinde hisli bir veda,
Yakıyor sahranın şafaklarını!
Sırların sırrına eren bir nida,
Adıyor adanmaz adaklarını.

Gölgeler dolaşır çölde başıboş,
Gölgeler sevdalı, gölgeler sarhoş;
Arıyor merhamet kucaklarını.

Bozkırda kıvranan yârin izleri,
Sessiz bir çığlıktır, sineden taşar;
Uğruna ölünen peri kızları,
Her gece yeniden düşlerde yaşar.
Uykuya yenilen âşık gözleri,
Tüy gibi hafifler, kumlara düşer.

Yokluğun korkusu siner toprağa,
Gölgeler sırrını verir yaprağa,
Fâş eder ölümün isteklerini!

Çöllerde âşıklık kanlı bir vurgun!
Arayıp duruyor hiç gülmeyeni.
Çölün çiçekleri loş, soluk, kırgın;
Bekliyor yıllardır hiç gelmeyeni.
Baykuşlar müebbet, bülbüller sürgün…
Arzular, ölmeyen… hiç ölmeyeni!

Gözlerde hüzün var, kalplerde sihir;
Ruhları kuşatan keskin bir zehir...
Kesiyor âşığın idraklarını.

Nihayet bir bulut, ardından yağmur;
Yağıyor bozkırda canlı ve diri.
Kumları yıkayan sağnak sağnak nur,
Arındırır çölden zehri ve kiri.
Manasız bir sükût, garip bir huzur;
Doldurur sevdalı tüm sineleri.

Ne hasret ne korku ne keder ne gam...
Çöllerde söylenen bir türkü, hüzzam;
Islatır sevdanın yanaklarını.

Bozkırda gölgesi görülen benim,
Nergisten, zambaktan ve goncalardan.
Ölümün sırrıyla dirilen benim,
Sümbülden, leylaktan ve yoncalardan.
Kurşun gibi aşka vurulan benim!
Paslı ve karanlık tabancalardan.

Gezdirir ardında kuru bir tabut,
Çöl karanlığında kaybolan umut;
Kuruyor kaderin tuzaklarını!

Ve nihayetinde her şiirde sen…
Çekiyorsun beni karanlıklara.
Şarkımı dinlesen, sevdamı bilsen;
O anda gözlerin düşerdi hâra.
Bu sürgün sevdada bir kere gülsen,
Dinerdi bağrımda dinmeyen yara!

Ve nihayetinde her şiirde sen…
Ve nihayetinde sen sen sen sen sen...
Büyütürsün hüznün tutsaklarını!..

Kaan YILDIZ
(17.8.2020)