Merhamet Dileyen Şiiri - Kemal Berk

Uzattım elimi tutmak istedim
Ağlamaklı gözle yüzüme baktı
Dertlerini birer birer dinledim
Merhamet der gibi sessizce baktı

Boyun bükmüş görsen mahsun cemali
Kurşun yemiş dilsiz ceylan misali
Acı sözün ruhsuz gözde timsali
Yıkılmış hayalle sessizce baktı

Halleri perişan cepler tam takır
Dertler ezilir yer demir gök bakır
Vicdansız yürekler boş lafı şakır
Sen bilirsin diye sessizce baktı

El eder göz eder canı canana
Yüreğime şimşek gibi çakana
Bir gülüşe hasret yürek yakana
Seviyorum diye sessizce baktı

Ne dizde fer kaldı ne gözde derman
Dünyaya salardı her zaman ferman
Sevgisiz göbeller okuyor meydan
Gözleri dolarak sessizce baktı

Kendinden geçerek şöyle ah dedi
Devran değişmiş şöyle vah dedi
Tilkiler Aslana şöyle peh dedi
Viran olmuş özle sessizce baktı

Kül'özü merhamet Hakk-tandır diyor
İlmine güvenen nurlar saçıyor
Yigitler çıkınca meydan gürlüyor
Gönülden sevenler sessizce baktı

Kemal'eren/Kemal Berk