Merhamet... Şiiri - Hidayet Doğan Osmanoğlu

Tabiinden vardı,Abdullah Bin Mübarek,
Alimdi,adı gibi,oldukça mübarek,
Fazıl,muhaddis bu zat,o yıl hacdadır,
Mekke'de Allah'a çokca yalvarmaktadır.

Semadan o sıra iki melek gelir,
Bu sene altı yüzbin hacı geldi derler,
Bu hüccacın hacılıkları kabul oldu.
Bir ayakkabı tamircisi sebep oldu.

Ali Bin Muvaffak,niyetlenmişti Hacca,
Mani oldu bir şey gelemedi buraya,
Onun yaptığı işten Allah razı oldu,
Bu sebeple bu kadar kişi Hacı oldu.

Abdullah Bin Mübarek hemen gider Şam'a,
Niyetlendin de niye gitmedin sen Hacca? ,
Ali Bin Muvaffak,oracıkta bayıldı,
Kendine gelincede şunları sıraladı.

Otuz senedir ben hazırlandım Hacca,
Yıllarca biriktirmiştim üçyüz dirhem para,
Hacca tam bu yıl niyetliyken hamile karım,
Tutturdu kokusunu aldım,ben et isterim.

Komşuya giderek anlattım bu durumu,
Yediğimiz et değil,çocuklar aç komşu,
Buldum yolda,ölmüş bir hayvan leşini,
Çocuklarım çok aç,yedireceğim onu.

Bulamazsam yiyecek onu yedireceğim,
Bununla çocuğun açlığını gidereceğim,
İsterseniz vereyim,kaynayan etten,
Bu çocuklara helal,size haram leşten.

Duyunca bunu sanki,içinden parça koptu,
Doru evdeki parasına hızla koştu.
Üçyüz dirhemi severek verdi de ona,
Bunu kabul et,yiyecek alırsın çocuğa.

Ya Rabbi,kabul eyle bu Hac niyetimi,
Varamadım bu yüzden,bağışla sen beni.
Der,A.Bin Mübarek,kabul oldu niyetin,
Huccacın kabul haccı,hatırına senin.

Bu Rahman ve Rahimin elbet merhameti,
Ne varsa kainatta,hep onun eseri,
İnsan koskoca cami yapar kabul görmez,
Allah'ın rızası nerde,hiç belli olmaz.

16.05.2011-Kırıkkale