Merhamet Şiiri - Abdullah Köleş

Şimdi bak Allah'ın rahmet eserlerine,
Nasıl hayat veriyor ölmüş yeryüzüne,
Her bahar her zi şuurun özüne,
Müjde verir merhamet var merhamet.

Yeryüzü beşik insana atmosfer tavan,
Birer hizmetkâr olmuş güneş, bitki, hayvan,
Hasta insana zehirli böcek arıdan,
Tatlı şifa veren merhamettir merhamet.

Her şey düzgün ölçülü kılınıyor,
Bütün sanatları hikmetle yapılıyor.
Her ihsana bin süs takılıyor,
Her sayfada yazılan merhamettir merhamet.

Cennet çiçek, huriler çiçek, hem çiçektir bahar,
Sema da çiçek, yaldızlı nakışları yıldızlar,
Güneş de bir çiçek, yedi rengi nakışlı boyalar,
Bu çiçekleri sana sunan merhamettir, merhamet.

Âlem güzel ve büyük bir insan,
Nasıl ki küçük bir âlemdir insan,
Cennete, bahar âlemine baksan,
Cilve cilve,nakış nakış merhamet

Yumuşacık pamuğu bitirir taş döşekten,
Yumuşacık ipeği giydirir elsiz böcekten,
O sevimli bebeği diriltir karanlık göbekten,
Zerre zerre dokunan merhamettir merhamet.

Işığını parlatır, sanatını ilan eder;
Rüzgârı tohuma gemi, buluta kumandan eder;
Dağdan taşı, toprağı, cevheri ihsan eder;
Âlem sergisini dizen merhamettir merhamet.

Çeşmeyi çayı, ırmağı, çağlatır taştan,
Nice hisli nağmeler dinletir kuştan,
Yağmurun şıpırtısı bahara müjdedir kıştan,
Yeryüzünü söyleten merhamettir merhamet.

Zemini sofra sofra açmış insana,
Gark etmiş daha nice ihsana,
Yeryüzünü emanet etmiş sana,
İhtiyacını gören merhamettir merhamet.

Çiçeklerle donatır her bahar her yanı,
Kendine hayran eder her koklayanı,
Bin bir renkle kendini tanıtanı tanı,
Her çiçekte duyulan merhamettir merhamet.

Bulutla emzirilen yeryüzü,
Şefkatle yoğrulan anne sözü,
Hal dilini anlarsa insan gözü,
Her varlığın dilinde merhamettir merhamet.