Çok acelesi vardı gitti dünyadan. Geride kendinden başka hiç bir şey bırakmadı.
Bugün gitmek için dünü bekleme zorunluluğu yoktu. Aceleliğine o kadar çok şey sığdırmıştı ki;
Her gün karşımda durur,durmadan beynime paslı çivi gibi çakılır,çay demler,kitap okur,gitmediğimiz yerlere gider,şarkı söyler,kediyi sever,aynanın karşısında ıslığı ve saçlarının ıslaklığı.
Akşam olur uyumaz,sabah olur kalkmaz.. Ama o günden sonra hiç görüşmedik.
Sahi, bir insan kendine bu kadar merhametli olabilir mi?
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta