Sonu gelmeyen yol yok ki
Sonu gelen kelime ve yol
Merhamet, ne hacet
Akşamdır, yol başıdır.
İhtiyar peygamber gibi seslenir semaya
Ne yazık ki o güç yok bende
Her kelimenin sonunda giyotine gider başım
Ne tam küfredebiliyorum, ne iman.
Çöle düşen ceylanın aksi
Bu gece gözümde.
Ah bir yok olaydım
Bütün şehir bana gebe olaydı
Ben oysa doğmak değil doğurmak
Varı da, yoku da
Gerçi kelime susardı ölürüm karşısında
Yaralayan bütün kelimelerin ağzımda parçalanışı
Ölümle yüz yüze getirdi İbrahim'i
İşte bundandır.
Hangi tarafından tutsam kuru ekmeğin tarafı.
Kayıt Tarihi : 22.4.2020 21:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oğuz Han Oğuzbey](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/04/22/merhamet-141.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!