Yüzünün gözüme döndüğü andı
Sonumun neşesinde bekledim biraz
Ah!
Ben bu gülüşünün aklını seveyim
Nidaların hem nazdı hem beyaz
...bir gündü
sen; o günde durmuş
kaçıyor oluşuma bakıyordun
bir aşka yenilmenin olduğu yere
işte tam oradaydım!
Ne tuhaf değil mi?
beni her sabah hayata götüren
o görüşü kara akşamlara
geceleri kesip cansız düşler saklıyordum
Ki!
sen; yağmurum da durmuş
çamurlu saçlarımı tarıyordun
beni ilk öptüğün çölde
ardımda kaynağı derin kuyular
önümde sırra kadim korkular
ürkek ve okşayışları silerek azalıyordum
...ama nafile
sen; ruhuma kapanmış ağlıyordun
kollarında annemin kucağındaki kız
ölümü sallıyordun
uyandım!
yastığımda, azrailin ayak izleri
ömrümde; kalbinde uçuk çıkmış bir deli!
Kayıt Tarihi : 25.7.2012 20:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
MERHALE; tasavvuf anlami ile, tanri'ya ulasmak icin asilmasi gereken basamaklarin, kademelerin, derecelerin, evrelerin her biri.
Şiir dediğin, muhtevasına şuur ve mananın ve de hikmetin hakim olduğu, okuyanların kahir ekseriyetinin anlayıp müstefit olacağı türden olmalı.
Sabriye hanımlar muhtemelen bu yorumumuzu da beğenmeyip sileceklerdir ama, ne yapayım bu dobracılık benim kanıma işlemiş ve asla vazgeçemiyorum.
Hayırlı çalışmalar.
sen; yağmurum da durmuş
çamurlu saçlarımı tarıyordun
beni ilk öptüğün çölde
ardımda kaynağı derin kuyular
önümde sırra kadim korkular
ürkek ve okşayışları silerek azalıyordum
TÜM YORUMLAR (42)