Merhabalar ey özlem duyulan varlık

iyi akşamlar yitik bir zamanın eskittiği kapital bir ülkenin biçimsiz şatolarına hapsolmuş güzel prenses...
içindeki özgürlük tutkusunu biliyorum senin için çok zor olmalı istemediğin yerlerde istemediğin kadar barınmak...ama üzülme temelde hepimizin vaziyeti aynı sen oralarda biz buralarda ne farkeder aynı değilmi çekilen çile...
senin gülümsemeni çok özlediğimi farkettim bugün uyandığımda...olmadığını hatırlayınca yüzüm buruştu bu sensizlik duygusu oldum olası hiç hoşuma gitmiyordu zaten...rüyalarımda görür oldum masumca gülümsemelerini...rüyalarıma hapsoldu o gül yüzünün bir gül tomurcuğu gibi ansızın açıvermesi... olsun rüyada bile olsa sen varsınya senin olduğun herşey gibi buda birden seninle güzelleşiverdi...
tutuk bir kadere itaat etmek istemiyorum aslında...benim peşinden koşup yakalamak istediğim başka şeyler var bunu kimselere diyemiyorum...nasıl diyeceksin anlatayım; mesela yanında olup bir buket kır çiçeği veriyormuş gibi sana bir ömür mutluluğu ayaklarının dibine serivermek...nasılda zor nasılda inanılması güç bir olgu bilemezsin...
gerçekleşmesi ve gerçekleştirilmesi imkansız şeyler gibi geliyor bunlar benim için kolay olsa bile herkes için çok zor...şunu hiçbirzaman unutma dünya asla adil değil...herkese eşit davranmıyor bu dünya....zaten biliyormusun ben bu dünyanın adil olamayacağını doğduğum gün biliyordum yapılışı itibariyle bileyamuktu işte... kendimi çok yalnız sefil ve boşlukta hissettiğim anlarda geniş ve tenha arazilere gidip içimde biriken zehri boşaltabilmek için alabildiğinca boşluğa kendimi haykırıyordum....
genelde hep bağırdığım söz 'ulan dünya delikanlı olsan yuvarlak olmazdın' diye başlar uzar giderdi...
biliyormusun artık böyle sözler haykırmıyorum artık o manasız boşluğa...şimdilierde neler bağırdığımı ise asla sorma söyleyemem belki birgün olabilir içinde yine sen ben ve herkez var...nihayetinde sende bu dengesiz oyuna katıldınya boşver be düşler perisi önemli olan senin mutluluğundur önemli olan işte bu hikaye gerisi....
birgün gözlerimizin önünden gittiğin gibi benliklerimizdende gideceksin diye ödüm patlıyor...bu benim için bir yıkım bir kaybedilmiş savaş olarak kalacak... eee ne demiş Cem baba 'sende başını alıp gitme' gitme olurmu? bizi bu hunhar boşluklara bırakma....

herşey gönlünce olsun.... kalbin gibi nurlu iyiliklerle kal meçhul zamanlarımın düşler perisi hoşcakal...

25/05/2007
asibarmenin