Bilmem hangi rüyanın kaçıncı evresindeyim yine.
Çürümüş papatya kokuyor sensizlik.
Utanmadan yokluğuna yalnızlık diyorlar,
Nasıl da iyimser bu insanlar.
Yalnızlık değil bu,
Düpedüz ölüm.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta