Merhaba yarın Şiiri - Hıdır Çam

HAYATIM (MERHABA YARIN)

Bir kış ayı doğmuşum
zemheri mi
gücük mü
yılı günü belirsiz.

Höllüklere sarılıp
beşiklerde büyümüşüm
Ölüm kokmuş
eşik aralarında poyrazın ninnisiyle
kulaklarımı doldurmuşum
ağıtların
türkülerin yanık sesiyle.

Gün almışım yaşam yolunda
gözlerim dünyayı dört duvar görmüş
Avutamamış açlığımı
ne sazın telleri
ne tatlı gülüş.

Ben evde öksüzken
babam maden ocağının babasıymış
anam toprağın anası
Bırakmamış yakamı
zatüre, tifo, kızamık
başımın belası.

Sonrası gözümün önünde
acı bir film
Üstüne, üstüne gittim
ama şans işte
gelmedi ölüm.

Çok koştum sığır peşinde
gözlerim tezek oldu
ellerim çalı
ürettim tadamadım
kaymağı, balı.

Anam, yanık türküler söyler
ağlardı sık,sık
Kurtuluş gerekti
kitaplarda aradım tatlı bir ışık

Çok şeyler öğrendim
kendimi buldum kitaplarımda
kendimi tanıdım.
Umut doldu içime
biraz daha ilerledim
adım, adım.

On beşimde yalnızdım
kalmamıştı kimsem
Alışamadım ilk yıllar
deli miydim
divane miydim
bilmem ki ne desem.
Kendime geldim sonra
gün gün,
ay,ay
ve başka şeyler düşledim
elimin içindeyken
köşk, saray.

Yaşam bir cevher
kıymetini bilene
Çok şeyler tanıdım
çok şeyler gördüm
bazen çaresizdim
görerek kör oldum
içim kan ağladı
kahrımdan öldüm.

Aşkını da tattım yalan dünyanın
kara sevdasını da
Başka sevdalar da vardı
bunların yanında

Kara sevdayı gizledim
sevilmemek korkusuyla
ama kin beslemedim
içimde sakladım
en güzel kokusuyla.

Zaten gizlemek zorundaydım
diğer sevgileri
Gençlik hevesi değil
kalbimde başkaydı
onların yeri.

Onlar, beni sevmek
beni bilmekti
Beraber aç kalıp
bir zeytin tanesini
beraber yemekti.

Gün günü kovdu
yaş yirmisini aştı
geldim bu güne
Yarını düşlüyorum
hasret değilim düne

Kalmadı izi şimdi
ne çocuksu özlemlerin
ne kara sevdaların
Elveda dünüme
ve bugünüme
merhaba yarın.