Merhaba Yalnızlık Şiiri - Eray Şener

merhaba hayat
yine kaldık mı baş başa yine dağıldık mı orta yerinden kırılmış bir ağacın dalı gibi
kökümüz sağlam bassa da yere savruldu mu yapraklarımız bir rüzgar sesine
belimizden eğildik mi yarımca
yere düştü mü bir elimiz
hafif sürtündü mü kaldırımın soğuk yüzüne bedenimizden bir parça
ince ince parçalandık mı en derinden
kanadık mı avuç içlerindeki hayat çizgilerimizden
karardı mı gündüz
yerini bıraktı mı geceye
bir ay ışığı süzüldü mü ölü bedenimizin üzerine
kadehler birbirine çarpmıyor artık yalnızlık türküsü çalıyor kasetler
ve saatler inceden bir zaman sesi veriyor

eyvah
gönlüme bir kor düşüyor
bu nasıl bir hararet bedenim parça parça yanıyor
dökülüyorum tel tel ellerimden akıyor

demiştim ya sana hani
hangi sevabımın hediyesi
hangi duamın kabulü
ve hangi günahımın tövbesisin diye
ben seni öyle sevmiştim
kanatırcasına avuç içlerimi
inceden çizercesine bileklerimi
sarınıp sarınıp yatarcasına hasret kokuna
garipliğimin resmini işlercesine bir beyaz tuale

gündüzden çalamamışım gökyüzü mavisini
geceme katamamışım bak karanlık her yer
sisli puslu sokaklardan geçiyorum üzerime geliyor karanlıklar
ey.. ay bir parçası ol karanlıklara bürünmüş yüzümün
titremesin ellerim korkulu zannederler gönlümü
hüznümdendir ellerimdeki yarım yamalak gitgeller

beni kimseler bilmesin kırık kanatlarımda düğümlensin acılar
bir kadehe sığınsın şarap ilmek ilmek örsün bedenimi
ve ben yeniden doğmalıyım yalnızlıklar ülkesinde
zincire vurup yara bere içinde gönlümü yeniden düşmeliyim
beni bulduğun hüsran kokulu yitik şehirlere

müebbet'e vurdum gönlümü
elim ayağım ziyan
bir kaç hayal vardı kurduğum şimdi onlarda yalan

gözlerine sürdüğüm şiir demlerini bitir
düzensiz yazılsın bütün yazılar
üzerime üzerime örülmesin duvarlar
bir şarkıya teslim edelim hüzünlerimizi
ve yaşanmadan bitsin kurulamamış bakire hayatlar

artık hayallerim bile sana kırgın
umutlarım açmıyor dağ çiçekleri gibi
dostlarım sırtıma saplandı sevdiğim kalbime
artık alışkınım vücudumda yaraya bereye
hislerimden arınmış girdiğim yarsız haneye
kapat perdelerini sebep olmasın biçareye

ben umarsız deli tavrımla neşter vurdum yüreğime
artık yoksun bil, gidebilirsin istediğin yere
kadehim boş, dökülsün gözyaşlarım
uzatma ellerini efkarıma bırak hasretimde derdimde bana kalsın