Merhaba Şiir Şiiri - Sevil Nizamoğulları

-I-

(her intihar bir şiiri doğurur
ve her şiir bir intiharı boğar)

merhaba şiir

son zamanlarda
sol yanımda bir ağrı var
son ihanet ağır geldi
son terkedilişi kaldıramadı galiba yüreğim
bak işte bir ölümün daha pimini çektim
ve yeni bir intiharla bir şiire daha merhaba dedim

daha gökten yıldızlar yağacak
ve gelincik kokuları ile gelecek ecel
daha bembeyaz gelinliğini giyecek duygular
tülden duvağı takacak saçlarına umut
ve ellerinde açacak mutluluk
son şiir bu olmayacak

bir yanımda kendi kendine tüten sigaram
bir yanımda hasret
klavyenin tuşlarında gizlenmiş imgeleri arıyor ellerim
ve her beyitte bir intiharı boğacak kelimelerim
acı tüm sıcaklığıyla damarlarımda dolaştıkca
ılgıt ılgıt şiire doğru akacak
bu şiirde de ölüm beni bulmayacak

son zamanlarda
sol yanımda bir ağrı var
son ihanet ağır geldi
son terkedilişi kaldıramadı galiba yüreğim

-II-

yaşamın bam teline dukundu yine mızrap
ve iç çekişmelerini yaşıyor dizeler
avuçlarımı kanatarak kayarken ellerimden zaman
silinmiyor hafızamdan kırık düşlerimin izleri
saat bilmem kaçı kaç geçiyor
günlerden ne
ne önemi var

her uçuruma atladığında bir umut yakaladı benliğimi
bir umut sımsıkı sardı bedenimi
her boşluğa yuvarlandığında duygular
bir aşk tıkabasa doldurdu yüreğimi
son aşkımsın şiir
sen bari yalnız bırakma beni

duygularımı intihara sürükleyen
en çok inandığım ve hep aldatıldığım hayallerim
kulaklarımda yankılanan hiçbir hükmü kalmamış sözler değil mi
ve intiharlar değil mi şiirleri doğuran
günlerden ne
saat bilmem kaçı kaç geçiyor
ben kimim
ne önemi var

yalnızlık sarınca etrafını yüreğimin
damla damla duygu dökülür gözlerimden
zıkkım olası sigarayı çekiyor yine beynim
düğümleniyor ekranda kelimeler
şiir kim
ben kim
bir intiharı daha önlemek sadece niyetim

III-

(Göğüs kafesimde uyuyan serçenin
Kanatlarına dokunduğundan beri
Bir şiir mırıldanıyor içimde
Doğacak bir gün bir yerde…)

her dalga sesinde
bir dize düşer gönül pencereme
ve her martı çığlığında
bir umut doğar mavi sularda
kirli beyaz bir kanadın altına sıkıştırılmış hayallerle birlikte

şimdi
düşlerimi bir zeytin ağacının dallarına bağlamalıyım
esen lodosa aldırmadan
zaman zaman ıslatmalıyım anıları
ve bir uçurumdan aşağı yuvarlamalıyım intiharı
umudun yarası çoğalmadan

avuçlarımın içinde açan mavi gülü
koparıp almak istiyorlar benden
oysa bilmiyorlar ne kadar derinde kökleri
ve bilmiyorlar ona bu kokuyu veren ne
gölgeler dolaşıyor gecenin içinde
gizli bir el uzanıyor ve çekip alıyor rüyalarımın üzerinde ki tülü
oysa bilmiyorlar renkleri
ve bilmiyorlar gördüğüm ne?

şimdi;
birer çakıl taşı gibi fırlatıp atmalıyım üzerimden acılarımı
yalnızlığımı boğmalıyım denizlerde
kim bilir ne intiharlar gömüldü
ve ne aşklar çiçek aştı bu maviliğin üstünde

karanlığın ardında saklanan güneş
dokunduğunda kirpiklerimin ucuna
aktıkça göz yaşlarım sindirilmiş özlemlerin avucuna
yanacak yeniden içimdeki ateş
doğacak şiir bir gün bir yerde
ve yeni bir intiharla
bir şiire daha merhaba diyeceğim