Beni Ayrılığından Öpme Şiiri - Fırat Yetiş

Merhaba Sevgili..

Suyun Toprağın ve tohumun hatırına
Ateş yüreğime serinlik bağışla ,
Affet, elimde değil ,
Vakit sen olunca
şahsına münhasır yazmamak..
şiirlere sardım kanayan ruhumu,
Canan gider Can kalır diye ;
Can kesiği kapanmaz bir yar/aya
bıraktım sonumu..
Gözlerinden düştüm,
Kirpiklerine tutundum
Öldüm dediğim yerde ,
Dudaklarının saç/aklarında kaldım..
Sahi ölmemiş mi idim?

Eskiden böyle değildim ..
Sersefil ve tutarsız ,
Zamansız , Sabırsız ..
Avuçlarına konan kelebek gibi ,
Kırılgan mecalsiz ..
Masum çocuk yüreğinden dudaklarının kenarına konan “hiç” kadar çaresizim..
“Keşke” merhaba dediğimiz yerde hep kalsaydık ..
Eli kanlı ayrılığın boğazladı boynumu ,
Unuttun seni sevdiği mi !
Gökkubbe söndü ,
Yağmur toprağa küstü,
Gözlerime bulut bulut özlem düştü ,
Ağlarsam sen gidecektin ;
Tutarsam kendimi,
ben ölecektim..
Yine de ağlamadım!

Tek söz etmeden gitme!
Gidişine küfürler savurur ardında kalanlar !
Evi başı yıkılır yüreğimin ..
Uykunun canına okumuş sabahlar sürülür yüzüme !
Suçlu sızılar taşınır göğüs kafesime !
Utanmadan birde isyanlar dikilir karşıma !
Kavgada bile dile gelmez kahrım,
İzin ver ..
Son kez uyuyayım göğsünde,
Hasrete çalan rüyalarım ile..
Ah yüzümün huzur kapısı,
Yüreğimin dilsiz mısrası ,
Olurda uyanır isem ..
Beni ayrılığından öpme !

Ömrümün vebası oldu ayrılığın ,
Biliyorum bir masaldı bitmesi gereken..
Düşüme saplanan efsunlu sevdaydı sonu gelen,
Gözün aydın ,
Kurtuldun benden !
Şimdi isimsizim sessizim ,
Yetmedi bir de kimsesizim!
Aldın alacağını sen !
Kırdın aşkın kalemini düşünmeden,
Ne intihar Ne cinayet ;
Neylersin ..
Benim de yazgım da varmış ,
Sevdaya ömür tüketen..