Merhaba Ölüm, Elveda Hayat

Ve hayattayım işte merhaba:
gözlerim çapaklı ana kucağındayım,
bedenim kundaklı kah sallanan bi beşikte kah ayaklardayım!
anlayamadığım bir ilerleyiş var parmak uçlarımda,
Hiç de yadırgamadığım bir sesin YAVRUM deyişi hala kulaklarımda,
Tek derdim var şimdi yemek ve uyumak……………..

Ve gene merhaba:
Elimde adlarını yeni öğrendiğim kalem ve kağıt,
Çevremdekilerin benden bi farkı yok arkadaş diyorlar,
Anlamını kavramaya çalıştığım şu kelime ne kadar kolay aslında….
Arkadaş arkamdan gelen demekmiydi acaba,.
Yok yok yada arkamdan vurandı galiba! ! !
Ve artık yazıyorum adımı benkiğimi,
Kişiliğimi oluştururken habersiz elimden tutuyor biri?
Dostum olcak herhalde baksana hep yanımda!
Paylaşmaktı ozaman bir ekmek yada bir sigara..
Zannedersem hayatta en iyi kavradığım sözcük buydu.
Sevdalarımızı konusuyoruz simdi aşklarımızı.
Kirli yüzlerden uzak en saf duygularımızı!
AŞK dilimizden hiç düşmeyen bize en uzak kelime,,
Beceremiyorduk,hakkını veremiyoduk cahillik işte!

Ve gene merhaba:
Merhabalarla başlayan hayatımda..
En güzel merhaba hayatımın kadınına.
Seni arıyordum yıllardır gecenin en ıssızında,
İstanbul’un en kalabalık sokaklarında..
Yanı başımdayken göremiyordum seni ah şu gözlerim! !
Neden daha evvel bakmadı ki gözlerine.
Dalmadı ki ruhunun en inceliğine zamanında..
Daha evvel sarmadı ki kollarım hassas tenini
AŞK:,
Bu sefer anlamaya başladım galiba,
Seni beklemekmiş her doğan güneşte.
Avuçlamakmış göz yaşlarımı yere düşmeden,
Hayatın her yaş günü pastasından
Aynı dilimi pay etmekmiş sana,bana
Yeni merhabaların yüzüne çarpmakmış kapıları,
Ve şimdi,
İzlerken hayatımın son matinesini seninle
Beklerken toprağın en soğuk yerinde gelişini.
Sen duy yalnız sesimi hayatımın gülüne ELVEDA…
Murat Sevinç BAŞ