Merhaba Hüzün Şiiri - Osman Sarıkaya

Hüzün zindanlarında yatar
Şu deli gönlüm biçare...
Ekmeğim hüzün,katığım hüzün...
Gülmeyi öğretemedim gözlerime
Kederler sırdaş oldu artık dizelerime.
Gençlik nerde...? uğrayamadım semtine sevdanın
Gün gibi ortadaydı oysa yaralı yüreğim.
Bir an bile azat kalamadım dertlerimden
Hüzün bulutlarıyla dolaştım derbeder
Kızıllığı yakan umut sahralarında.
Yağmurlar ağlamadı gönül çölüme
Ta...derinde sızısı var
Geçmedi sancılar aşk vahalarında
Nafile hep arayışlar,keskin kopuşlar
Tükendi tükenecek sabır kervanlarım
Ah...hayallerime bile pusu kurulmuş
Hıçkırıklarım suskunluğumda gizlidir dostlar.
Hüzün şehrinin gamlı sokaklarındayım yine
Her akşam dolaşırım karanlık kuytularında
Matemler gizlidir sisli havalarında
Efkarı püfür püfür savrulur...
Savurur yiğidi harman eder...
Ah... şu delidalgalı gurbet elleri...
Demir attım baharımda hüzün deryasına
Salla beni yaşlı gemi
Dalgalar varsın kudursun
Bana bir şarkı söyle deniz kızı
Ama içinde hüzün olsun
Bırak fırtınalar vursun beni
Karadan karaya.
Bana ne? yalancı vuslatlardan
Ulaşamam istesem de
Sevgi dağının doruğuna
Çünkü,ben hüznün şairiyim
Merhaba hüzün,merhaba...
Mahzundur deli gönlüm mahzun
Merhaba hüzün,merhaba...