Merhaba Güzelim Nereden Çıktın

Gecenin çok ötesine geçmiş saat.
Uyku yok!
Sanki hiç olmamışçasına benden uzak.
Sıkılıyorum…
SIKILIYORUM…
Ve bunu kendimden saklamıyorum asla!
Gözlerim kapansa, ben artık olmayacakmışım sanki.
Yok olacakmışım sanki…
Karanlığın açtığı yolda, koşa koşa, sır olacakmışım sanki.
Bir telefon sesiyle irkilmek…
İnanılası değil.
İnanılmayacak kadar gerçek.
Büyümemişim sanki…
Hâlâ korkuyormuşum sanki…
Şu an çalan telefonun sesi kadar gerçek.

***

Gecenin çok ötesine geçmiş saat.
Duyuyorum irkilerek…
Gecenin çok ötesi ve sarsılarak çalan telefonun sesi.
Bana iyi haberler veremeyecek kadar gerçek.
İnanılası değil.
Olmaması gerekecek kadar gerçek.
Bir oyunun, en karanlık sahnesinin, orta yerindeki replik kadar trajik.
Açıyorum… çaresiz!
Acı, uzak, ama dost bir ağızdan çıkan ses kadar gerçek.
Merhaba!
İnanılası değil.
Merhaba güzelim…
Nerelerdeydin? …
Bu denli korkuttuktan sonra gece çalan her telefondan…
Neden geldin?
Gelmemeliydin!

***

Eski bir dost diye başlayan, hiçbir cümlenin iyi haber getirmesi olası değil.
İhanet kokar öyle başlayan cümlelerin hepsi…
Başka türlüsü olası değil.
Merhaba güzelim…
Neden geldin?
Şimdi hiç hesapta yokken sen…
Nerden çıktın?
Hoş geldin!
Söylediğin her cümlenin sonunu, garip bir şekilde uzatırdın…
Daha sevimli olduğunu sanırdın.
Olurdun da!
Artık uzatma lütfen…
Gecenin çok ötesine geçmişken saat…
İnanamam buna.
Bana anımsatacağın her şey acıklı.
Geçmiş ya da geleceğe dair.
Umut verme bana… cümlelerin sonunu uzatma.
Nereden geldin…
Gelmemeliydin!

***

Seni yok edeli içimden, ne çok zaman geçmişti.
Öyle sanıyordum.
Nereden Çıktın…
Gecenin çok ötesine geçmişken saat…
İyi şeylerden bahsedelim diyorsun…
Geçmişte yaşadığımız iyi şeylerden.
Bitmiş iyi şeyler olmaz.
Bitince hiçbir şey iyi olmaz.
Cümlelerin sonunu uzatma…
Çok sevimli oluyorsun.
Bana ait olmayan çok sevimli şeyler olmaz.
Nereden çıkardın eski iyi şeyleri şimdi.
Onları artık unuttuğumuzda iyi şeyler olabiliyorlar.
Unutmak gerek.
Merhaba güzelim.
Nereden çıktın.

***