Merhaba Güzel Şiiri - Süleyman Boyraz

Merhaba güzel, bir türkünde severmisin beni
sahi, en çok sevdiğin türkü ne senin ?
yana yakılası aşka kurban eder mi beni
yoksa sevdasına yakar yıkar mı
beni benim sevdiğim gibi sever mi

ben seni yokluğunda bile o kadar çok seviyorum ki
bir lokma ekmeğimde, bir yudum suyumda
aldığım her nefesin ardından şükredercesine
seviyorum seni

şu gurbetin derdine
anadan yetimliğe babadan öksüzlüğe
hayatın olmaz ise olmaz acılarına senin hayalinle katlanıyor
her gecenin sabahına seninle uyanıyorum

gün başka güzel oluyor seni düşününce
bazen yüzümde bir tebessüm oluşuyor
bana bakışında ki kaybolduğum gözlerin aklıma geldiğince
dlim lal,gözlerim ağma, sen aklıma gelince

toprağıma düşen cemre gibi gönlüm sıcacık
gurbet ne kadar soğuk
özlemler hasrete kavuşmacasına yanıksa
bende seni çölünde yanmış bir damla suyuna muhtaç gibi özlüyorum
özlemler bana yaren olmuş
hasret karanlık geceye eş
sen se denizime düşen yakamozum

yokluğunda teninin kokusu burnumda
karanlık gecenin zifirine inat
kavuşmalar şükredecek geceye sessizce
haydi gel rüyalarıma beni anlat bana
kalbimin en eksik yanına
sustur her şeyi her anı beklediğim nöbetlerde
kalbimin en sensiz yanına dokun
burnumda sen kokan yanıma kavuştur beni

çok özledim çok yaşanmamış yaşanacak özlemlere kavuşmayı
hasret çeken benliğimin el açmış dualarıma
sen gelince geceme ruhumu üşüten yalnızlığım ısınıyor
anılarım yarım da kalsa sen gelince hayalime
son buluyor sanki özlemlere düşmüş sevdamın hasreti
ozanlara dert şairlere destan yazdıran sevgili
ben seni çok ama çok özledim

hasret yolunun patikalarına işledim özlemlerimi
her tanesine seni yazarak kapanıyor gözlerim
sen aklıma gelince
geceleri delip geçiyor gönlüm
gözlerimi kapadığımda içimde ki
fırtınalar uyusun izin verme soğuk dona kalmış üşümelere
Tenimiz ilkbahar koksun
toprağıma düşen cemrenin sıcaklığıyla
haydi gel sevdiğim bunca yılın hasretine
içimde yanan bu özlem ateşine son ver
biliyorsun gönlüm hasretine yanmış ateşin sönmesine muhtaç yangın yeri

Süleyman Boyraz