Merhaba gece! Şiiri - Mehmet Sarıkaya

Gidecek olan şimdi gidiyor ve beni bana bırakıp;
Yalnızlığı bana sevdiriyor!

Hey!
Kendim kadar iyi bildiğim ve tanıdığım yalnızlık,
Şimdi sana hak veriyorum çünkü yokmuş senin gibi vefalı bir yar!
Artık bir sevgiliden ötesin benim için;
Şimdi bir yoldaş!
Bir sırdaş!
Ve en iyisinden terbiye edici bir öğretmensin benim için!

Bak!
Hiç üzülmüyorum gidenlerin ardından,
Ah bir dilin olsaydı keşke ve bana sen de söyleyebilseydin ''Evet'' diye.
Ama sen üzülme!
Dinle!
Çünkü ben haykıra haykıra söyleyebiliyorum binlere!
Ve onlarda belkide katılıyorlar bana!
Ama herşey muhtemelden ibaret değil ki benim için;
Örneğin bunca eleme rağmen kendimle hala barışığım!
Ve hala birisini sevebilecek kadar umutluyum!
Çünkü hayatı, insanları ve seni bana sevdirecek,
Ve yıllar sonra dönüp baktığımda geriye;
Yaşanmışlıkları tatlı bir anı olarak hatırlatacak olan da umut!

Şimdi pürdikkat dinleyebilir misiniz beni sesime kulak veren insanlar?
Hayat neleri sun muyor ki bizlere?
Öyle bir an geliyor ki yaşadığımıza sitem ediyoruz! ! !
Ve ne garip bir çelişkidir ki;
Bazı anlarda da mutluluğun kanatları üzerinde uçuyoruz! ..
Ve zaten hayatın kendisi tezatlıktan ibaret,
Biz bu tezatlığın içine karmaşa ekleyerek;
Niçin yaşamlarımızı birbirimize zindan ediyoruz?
Hadi!
Karanlık ışıktan ürker tıpkı bir çocuğun karanlıktan ürkmesi gibi!
Ve bu kadar zayıfsa karanlıgın kırılgan noktası
Durma!
Bir ışıkta sen yak!
Ve merhaba de aydınlık geceye!
Ta ki zifiri karanlıklar umutlarımızla aydınlığa bürünceye dek!
Yaşama ve çocuklarımıza tek olmasada
Karanlıkdan arındırılmış aydınlık bir gece bırakalım!
Ve binler milyonlara katılıp hep bir ağızdan ''Merhaba aydınlık'' gece diyelim!

19.11.2004
Cm.
03:54