Merhaba...Elveda.. Şiiri - Gürhan Olcayt ...

Dolu yaşadığını sandığın hayatta
Bom boş kişiliksiz olduğunu görürsün bazen
O an
Tırnaklarını toprağa saplamak
Kendi kabrini kendin kazmak istersin
Bırak
Kimse olmasın son yolculuğunda
Bir tokatla ağlayarak aldığın ilk nefisi
Bin darbeyle son verirsin son nefeste
Kimse bilmeden
Kimseye haber etmeden
Çeker gidersin sona
İyi adamdı demesinler boşver
Helallikleri kendilerine kalsın
Kim bilir
Bir şiirin
Bir ezginin
Tınısında nefeslerimiz kalır
Ne mevsimlere randevular verildi
Ne mevsimlerde kaldı özlemler
Ne sen bana gelebilirdin
Ne de ben sana
Kelimelere haram yakıştırması
Ağzını açan her illetten
Merhabaya kalkan elin
Elvedaya düşer bazen