Acıtmıyor artık sonlar beni, ya da başlangıçlar heyecanladırmıyor. “Yüreğim nasır mı tuttu acaba? ” diye düşünüp dokunuyorum. Hala sıcak olduğunu görüp, gülümsüyorum kendime. Ve hayatı beklemeye başlıyorum.
Geride kalan acılarımı selamlıyorum göz ucuyla. Bana bıraktıklarını kucaklıyorum ve yürüyorum. Acıları anmak istemez insanoğlu. Bense unutmaktan korkuyorum. Beni ben yapan herşeyin onların içinde barındığını biliyorum. Anarken ağlayacağımı sanıyorlar ama ben gülüyorum. Hayata gülüyorum, kendime ve …
Bu gün, sırtımda yük olan bir şeylerden azad ettim kendimi. Heyecanlanmasam da, artık eskisi gibi sürprizlere inanmasam da yaptım bunu. Kenara kaldırdım hala taşımak için emek verdiklerimi, hafifledim. Şimdi daha hızlı yol alıyorum.
İnsan bazen vazgeçemez birşeylerden ya da her vazgeçmeye kalktığında bir kuvvet alıkoyar. Kalakalırsınız öyle ve suskunca beklersiniz. Beklemek ve sabretmek hayatınız haline gelir. Önünüzde dört nala koşan yaşamı kaçırmaya başlarsınız. Bir ses kulağınıza “ Kendine gel” diyene kadar.
Tamamını Oku
umutlar tukenmez aydınlıklar sonmez ve yurekler dolmaz duygulara merhba mutluluklara merhba yaşama demek tir merhba gune yarına ve ....
merhaba,
demek en başından herşeye...
yıkılmadan merhaba...
...
sevgi ile...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta