Merhaba Baba Şiiri - Canan Özanaç

İlk aşkım
Gözümde parlayan ışığım
Babam, merhaba!
Elimde yoldaşım, dertdaşım
Sana günün yirbeşinci saatinden
Yılın beşinci mevsiminden yazıyorum
Sen rüzgarını savurma diye,
Şu hırsız kum saatini yan yatırıyorum.
Büyüdüm baba;
Lastik topum, ipim,
Belimde fır fır çevirdiğim çemberim,
Masal gibi dinlediğim sesin
Barbi bebeklerim,
Yalandan kahve yaptığım fincanlarım,
Kırık dökük canlarım,
Bir bir saklandı sandıklara,
Büyüdüm baba...
Çocukluğumdan beri,
İçimde çoklu patlamalar,
Ha vurdu ha vuracak suratımın ortasına
Yarım aklımla anladım;
İki dağ arası, boğaz ayazı
Zemheri yangını, buz kesiği
Ve yokluğun eş anlamlı...
Büyüdüm baba,
Artık bende korkuyorum karanlıktan...
Neleri kaybetmiyoruz ki şu dünyada;
Nelere hasretle
Nelere özlemle yaşamıyoruz ki..
Hatta gün gelip
O yaşam dediğimiz olguya bile...
Uçuyoruz tenimizden
Su gibi sızıyor ''yaşam'' parmak aralığından..
Her canlıya hak ya,
Bir gün toprağın koynunda gül olmak,
Allah şahit ki;
Seninle kol kola sarmaşık olmak istiyorum..
Babam;
Arının kovanı,
Kaplumbağanın kabuğu gibi,
Elini başımdan hiç eksik etme istiyorum...
Büyüdüm ben baba,
Senin gözlerinden bakayım diye dünyaya;
Sevdiğin herşeyi seviyorum...;
Mesela yalnızlığı seviyorum;
Maskeli kalabalıklara gark olduğumdan beri
Mağrurluğu seviyorum;
''Etimi keser yer, kasaba minnet etmem''
Sözünü işittiğimden beri...
Baba ben seni çok seviyorum,
Hayatı bana öğrettiğinden beri
Sesini seviyorum,
Duruşunu, bakışını hatta bağırışını
Gülüşüne kurban olduğum..
Damarlarımda dolaşan kanını seviyorum
Çok seviyorum seni......
Çok çok