Merhaba Aşkım Şiiri - Burak Erdem

Merhaba aşkım...
Açıkçası Biraz susmaya ihtiyacım vardı. Konuşabilmek, yazabilmek adına. Gereklilik diyelim.. Bazen, konuşmaya başlamadan önce bir süre susarsın. Benim ki biraz uzun sürdü. Bu süre içerisinde bizi bizden ayıran ‘zamanla’ avuttum kendimi. Zaman, acıma/sızdı...

Merhaba aşkım...
Biraz yorgunum, biraz alkollü, biraz bensiz, çok miktar da sensizim...
Kendime yalanlar söylüyorum, Kendimi yalanlarla avutuyorum. Hep sevdi diyorum, fazlasında gözüm yok, ben yaşamayı göze alacak kadar sevdim, o gidecek kadar. Ama sevdi diyorum. Az’a kanaat getiriyorum. Sonra, yastığa sinen kokunu içime çekerken suçüstü yakalıyorum kendimi.

Merhaba aşkım...
Ben, beklemenin bu kadar can yakıcı bir unsur olduğunu bilmezdim Seni beklemeye başlamadan önce. Sanki bir asır yaşamış gibiyim. Hani ‘nasıl? ’ Diye soracak olursan. Şu kadarını söyleyeyim; İşkence gibiydi, beklemek.. Yaşlandım, çok yaşlandım. Saçlarımın belirli bölümlerinde beyazlar görüyorum. Yüzümde senden hatıra çizgiler. Gözlerim de yaşlandı. Ama olsun. Yaşayabileceğimiz ikinci bir ömür varsa, bir ihtimal daha var demektir...

Merhaba aşkım..
Ara sıra seni unutmak için çabalıyorum fakat sonunda kendimi unutuyorum. Hayaller, iki damla gözyaşında boğuluyor. Her insanın kullanabileceği belirli limitte umutları vardır. Ben hepsini senin için kullandım. Sen yoktun, var gibi... Saat ile dakikayı aynı an da yakaladığımda, beni düşündüğünü değil, beni düşünmediğini düşünürdüm. Sen, Kambur bir adamın dik durabilme hayali değildin. Yokluğun kambur gibiydi sırtımda. Ve ben hiç dik duramadım...

Sen, sonu hiçbir yere çıkmayan bir sokağın solunda ki son kapıydın. Ve ben o çıkmaz sokakta bir ömür harcadım...

Merhaba aşkım...
Hoşça kal dediğin yerden,
Merhaba...