Vakit hazanı vuruyordu
Önümde bir uçurum vardı.
Ve bende onun en ucunda salınıyordum.
Geriye adımları yasaklamıştım kendime
Bundan kaçamıyordum da; ‘’uçurumun ucundan’’
Atlasam diyorum hani bıraksam kendimi o sonsuzluğa
Bu sonu yakıştıramamamdandı duraksamam,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim