Merhaba anne Şiiri - Akif Tütüncü

Merhaba anne
Sütün nasıl.
Bir damlan var mı bana da?
Bayram değil biliyorum gelişim
Göğsüne dar geldim
Yolculuğuna aldın.
İncitmeden hayallerini
Düşmek isterdim
Hayat yolculuğunda önüne.
Taşlıydım
Engebeliydim
Güneşini görünce kokumun
Aldandın.
Anne
Ölümü özledim
Doyurmadan yaşam beni.
Çok şey değildi istediğim
Patik örecek bir el
Biraz da saçıma dokunulması
Hala bekliyorum üşüyen saçlarımla
Dokun biraz
Dokun gitmeden
Ne zor şeymiş dokunulmadan ölmek
Eksiğim
Damladıkça zaman sensiz.
Kundağım ol
Toprağımı saran el ol
Çizgilerimi bıraktığım mektup ol
Yaşayamadıklarıma postalayayım
Zarfsız
Apaçık ruhumla birlikte
Anne
Çocuktum daha
Babamı toprağa gönderdiğimizde
Bilmezdi gelmeyecekler
Çocukça kapıyı tırmalayan parmaklar
Saatler gelmeyecek anlarda durmuş
Bekleme boşuna sende benim gibi
Ne çocukluğumuz gelir tekrar geri
Nede bize dokunmadan giden o eller
Anneye mektup
Sevgiliye mektuba benzemezmiş
Masrafsızmış iç dökmeler
Bir oğuldan anneye
Kabirden önce son damlayış
Dokun saçlarıma anne
Dokun ilk defa
Saçlarım üşümesin toprak olmadan