Merhaba Anne..! Şiiri - Reşit Turan

Merhaba anne!
Bugün elime kalemi alacak kadar ateşim düşük hani.
Merak etme çorba içtim.
Birazda limon sıktım içine.
Sen olacaktın da tarhana yapacaktın yine bana.
İlaç bu oğlum, ilaç diye de eklerdin hani.
Yine hastalandım ve yine hayalin gözümün önüne geldi anne.
Dün sabaha karşı uyandım uykumdan,
Üstüm açılmış, beni örtmeye gelmemişsin anne.
Kızdın mı yoksa bana?
Kendime bakamaz oldum artık değil mi?
Haklısın galiba anne!
Her gece odama gelip üstümü örtmen
Bazen saçlarımı okşayıp, kokunu bırakman,
Ve benim uyku taklidi yapıp sevilmeyi beklemem.
Bugün kokunu duydum anne!
Üstümü örtmene rağmen yine atmışım yorganı.
Galiba yine çocukluğum tuttu anne!
Özledim..!
Bir sabah güneşi beklerken,
Her akşam beklediğim babam geldi gözümün önüne!
Özledim!
Babam..! diyip boynuna atıldığım o adam geldi gözümün önüne.
Büyüdükçe boynuna sarılmaktan utandığım.
Kaldırımlarda eskittiğim yamalı pantolonlarımı hala saklarım.
Düşüpte dizimi kanatmıştım hani,
Düştüğüme değil, kaybettiğime üzülüyordum anne…
Yine kaybettiklerim var şimdi gözümün önünde.
Bu gece yine üstümden atmışım yorganı,
Beni örtmeye yine gelmemişsin anne..!
Ne oldu anne, kırgınsın sen bana,
Anlat hadi, fısılda kulaklarıma,
Bağır, çağır, adam olmazsın sen de yine bana.
Ama ne olur anne, sesini duyur bana.
Kokunu bırak bu hasta ruhuma.
Bu gece yıldızları aldım avuçlarıma,
Saçların beyazlamıştı da ağlamıştım hani,
Koca adam oldum ben,
Hiç ağlar mı adam, sarılıp yastığına.
Şimdi yalnızım koca dünyada
Tanrıya mahsus olan yalnızlık var odamda,
Ölüm her zaman ki gibi zamansız; öylece baş ucumda.
Gırgırlamalıyım umutlarımı,
Kırılan kalbimi sarıp sarmalıyım,
İçimdeki çocuk üşüyor anne,
Bu gece yine üstümden atmışım yorganı,
Beni örtmeye yine gelmemişsin anne…