Merhaba Amma Mihenk Taşına

Âşık İSLÂMİ

DİNİMİZ İSLÂM, NEBÎMÎZ MUHAMMED ALEYHİSSALÂTÜ VESSELÂM

Ömer bin Hattab radıyallahü anh bir gün Resûlûllah (Sallâllâhü Aley hi ve Sellem) Efendimiz’in huzûruna geldi ve:
“Yâ Resûlâllâh! Beni Kurayza’dan birine uğradım Bana TEVRAT’dan bazı kısımlar yazdı Onları size arz edeyim mi? ” dedi
Resûlûllah (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz gadablandı, mübâ rek yüzü değişti Ömer (r.a) hemen:
“RAZÎNÂ BİLLÂHİ RABBEN VE Bİ’L-İSLÂMİ DÎNEN VE Bİ-MUHAMME DİN RESÛLEN”=(Rabb olarak Âllâh’a, dîn olarak İslâm’a, Resûl olarak Muhammed Aleyhisselâma râzı olduk) dedi ve Resûlüllâh (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz memnûn oldu Sonra şöyle buyurdu:
“Muhammedin nefsini kudretinde tutan Âllâh’a yemîn ederim ki, eğer şimdi aranızda Mûsâ Aleyhisselâm bulunsa, sonra siz de ona tabî olsa nız, elbette sapmış olurdunuz Zirâ sizler, ümmetlerden benim nasîbim bende Peygamberlerden sizin nasîbinizim”(İtmâmün Nime,İm.Süyûti)
Resûlûllâh (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz şöyle buyurdular:
“Belâya uğramış birini gören kimse ‘ELHAMDÜ LİLLÂHİLLEZÎ ÂFÂNÎ MİMMEBTELÂKE BİHÎ VE FADDALENÎ ALÂ KESÎRİN MİMMEN HALEKA TEFDÎLÂ’ derse ne olursa olsun ona, bu belâdan âfiyet verilir” Manâsı: (Seni müptelâ kıldığı belâdan bana âfiyet veren ve beni yarattıklarının bir çoğundan fâzîletli kılan Âllâh’a hamdolsun) (S.Tirmizî)
Resûlûllâh (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz şöyle buyurdular:
“İki haslet kendisinde olan kimseyi Âllâhü Tealâ şükreden sabrede n (diye) yazar Bu iki haslet kendisinde olmayan kimseyi de şükreden ve sabreden yazmaz
Kim de dînî husûslarda kendisinden aşağıda olanlara bakar (ve kibir lenir) ,dünyâ işlerinde de kendisinden yukarıda olanlara bakar ve onda olanlar kendisinde olmadığı için üzülürse Âllâh’ü Tealâ o kimseyi şükr eden ve sabredenlerden yazmaz” (S.Tirmizî)
Resûlûllâh (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz şöyle buyurdular:
“Sabır,sıkıntıdan kurtumağın,ferâhlığa kavuşmağın anahtarıdır Zühd (dünyâya rağbet etmemek) ebedi zenginliktir”(Hâdîs-i Şerîf, Deylemî, Müsnedü’l-irdevs)

MERHABA AMMA MİHENK TAŞINA

Suriye de Filistin de Irakta Arakan da
Düşmanlara kabûs olan türk top füze merhaba
Üç buçuk Yahudinin can alıp döktüğü kanda
Şehâdete erenlerAbdullah, Rızâ merhaba

Emeği çekenlerin ter akıtan gözüne
Terin rayihasını hisseden yer yüzüne
Suriyede, Irakta düşmanların dizine
Vurup, kötürüm eden oğul, kıza merhaba

Aç susuz yalın ayak cihâda gittiğinden
Yaratanın rahmeti imdâda yettiğinden
Doksan bin mehmedimi şühedâ ettiğinden
Kur’ân-ı Kerimdeki otuz cüze merhaba

İSLÂMİ: “Hubbül vatan minel imân”lı fertte
Bu sevgiyle yüreği atan mert oğlu mertte
Tam yirmi iki kasım bin dokuz yüz on dörtte
Sarıkamışta esen o ayaza merhaba

SALANI BİLMEZ

Hiddeti, şiddeti irtikab eder
Velâkin kökünü yolanı bilmez
Masum gardaşına intikam güder
Velâkin gideni kalanı bilmez

Sırtında semerden palanı bilir
Entrika ihânet pilânı bilir
Münâfık, talanı yalanı bilir
Velâkin yaşayıp öleni bilmez

Haramdan feyz alan harami kişi
Çalışmadan kazanmaktır tek işi
İyi bilir dini güdük dervişi
Velâkin dinini sileni bilmez

Bu eblehler tuzu tepmeği bilir
Mazluma buğuzu, etmeği bilir
Yallayan domuzu, ekmeği bilir
Velâkin özdeki yılanı bilmez

Mısırı bilmezde koçanı bilir
Zekeriyya bilmez biçeni bilir
Meyhaneye konup kalanı bilir
Velâkin namazı kılanı bilmez

Suyun altındaki kaçanı bilir
Semâda kanatsız uçanı bilir
Çirkefe tohumu saçanı bilir
Velâkin teyzeni halanı bilmez

Yorgunsun: bilirim İSLÂMİ: seni
Gözüne bakarım göremez beni
Sun’i gübre yemiş bozulmuş geni
Velâkin cahime salanı bilmez