Merhaba! Şiiri - Emrah Bekci 2

Bazen içindeki sana seslenen 'seni' dinlersin can kulağı ile,
Yıllarının heba olması neymiş, anlasın gözyaşlarının sağanağında,
Sonra irkilirsin, ruhundaki bulutlar dağılır, bir sabah güneşi doğar,
Renklerini hediye eder ebem kuşağıyla,
İşte o an anlasın ki yeniden doğmuştur ruhun ve bedenin.

Bir zamanlar unuttuğun hayaller, elinde tomurcuk açar,
Mazinin yükü ağır ama hatıralarınla kavrulur akar,
Bir nefes alırsın, sanki dünyaya yeniden doğarsın,
Ve anılar seni hiç ummadığın anda huzura çağırır.

Kırılan parçalarınla yeniden inşa edersin kendini,
Bir heykeltıraş gibi işlerken ruhunu ve benliğini,
Gözlerinle dokunur, ellerinle hissedersin hayatı,
Artık bilirsin; kaybolan değil, dönüşendir her vaktin.

Kimi gün rüzgâr olur fısıldar kulağına geçmiş,
Kimi zaman bir yaprakta yankılanır çocukluk sevincin,
Ama şimdi buradasın, nefesin yeniden anlam taşır,
Her düşüş bir kalkışa, her yenilgi bir zafere karışır.

Gökyüzüne bakarsın; mavisi bir söz söyler,
Denizler çağırır, dalgalarında binlerce gizli hayali ile,
Toprağa ayak bastığında, şükran dolup taşar yüreğin,
Ve anlarsın; en büyük mucize, sana imtihanı verendir,
Yeniden âşık olup sevmen için.

Kendi sesinle konuşursun, yankısı huzur verir,
Seni acıtanlar sustuğunda, kalbinin melodisi belirir,
Bir dua olur her nefesin, her adımın bir niyaz,
Yeniden doğan sensin, yeniden yazılan bir hayattır sana kanlan iz.

Karanlıkta kaybolsan da yıldızlara tutunursun,
Bir umut ışığıyla sonsuz göklere uzanırsın,
Her acı bir anlam olur, her yara bir ders,
Hayatın sırrı çözülür, sen öğrendikçe seni bekleyen ruh ikizin nefes alır.

Gün gelir, yüzleşirsin tüm korkularınla tek başına,
Cesaretle bakarsın hayata, bağlanırsın yaşama,
İçindeki ateş hiç sönmeyen bir meşale olur,
Ve artık bilirsin, her savaşın içinde bir zafer vardır.

Artık aynaya baktığında, başka bir gözle görürsün,
Kendi hikâyeni okur, kendi şarkını dinlersin,
Her kıvrımı, her izi kutsal bir tılsım gibi taşırsın,
Ve anlarsın; gerçek huzur, yalnız kendinle başlar, âşkla biter.

Ve son bir kez, derin bir nefes alırsın, seni dinler dünya,
İçindeki fırtınalar diner, hayat akar usulca,
Artık bilirsin; bu yol senin, bu hayat senin eserin,
İşte o an, ruhun da bedenin de sonsuz bir dinginlikte yenide inşa olur,
Ve haykırarak dersin ki hayatına gelene: Merhaba!