Umutlarımız karardı birer birer önce
Dağınık saçlarımız ve dalgın yürüyüşlerimizle
Gelip geçtiğimiz bu kentte
Ne kadar iyi olalım dediysek
O kadar kötüler yerleşti
Ömür denen seyir hanemize
Aka kara doluya boş dememizi isteyen insanlar
Hayatımızdan çalmaya başladılar böylece
Kötü niyetlileri de oldu elbette
Sen iyilik yaparken fırsat kollayıp
Türediler iyi niyetlerimizin tam merkezine
Karanlıkta durdu bir yanımız hep
Aydınlığı ararken yorgun gözlerimiz
Ve yorulmuş yüreğimizle
Şimdi bir melodinin
En sönük kalmış notası gibiyim
Ruhum neden ağırlaştı böyle
Oysa şiiri çok severdim
Kendimi arardım her mısrasında
Kendimi aramaktan yorulmuş olsam gerek
Artık yazmayı seçiyorum
Ve hiç güzel şeyler çıkmıyor ortaya
Sevmeyi ve değer vermeyi bilmeli insan
İyi duyguları suiistimal etmemeli
Yitirtmeden güzel şeylere dair ümitlerini
Keşke her şey yazmak kadar basit olabilse
Ama olmuyor işte
Şimdi kırgınlıklarla dolu bir hayat var elimde
Paramparça duygulardan geriye kalan sadece
Sen ise başrolünü oynadığın bu filmin
En acımasız karakterisin
Acımız büyük
Bütün insani duygulara
Umut ve mutluluğa elveda
Çaldıklarınla, kırdıklarınla
Ve benden geriye kalanlarla
Yaşanmış ve yaşanacak bütün kötü anlara
Merhaba
Serhat Atasoy
Kayıt Tarihi : 11.5.2017 16:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!