Merhabanla yüz yıllık uykudan uyandı,
Yalnızlığa müebbet duygularım.
Aklımdan sökemediğim gözlerin,
Aydınlattı küflü odamın duvarlarını.
Güneş buluttan sıyrıldı, ısındı yüreğim;
Çekilen kanlar geri geldi yeniden.
Çözüldü prangalar, kırıldı fanus;
Titretti yorgun kalbimi aniden,
Aşure tadındaki sözlerin.
Merhabanla cevizler yapraklarını,
Daha bir heyecanla döküyor;
Taze umutlar saklıyor kovuğunda.
Serçeler, şen şakrak güz soğuğunda.
Nehirler ağıt yakmadan akıyor,
Gözlerinin rengine hasret denizlere.
Hâlâ mahcup bir edayla bakıyor,
Istırap çağımı kapatan gözlerin.
Merhabanla kalktı yokuşlarım,
Yıldızlara, mehtaba el sallarım.
Açıldı kafes, palazlanır sevda kuşlarım;
Ruhumu örseleyemez akşamlar.
Eridi buzdağları, açıldı yollarım;
Artık ölmem, senin için yaşarım.
Merhaba vazgeçilmezim, iki gözüm,
Aldığım nefes merhaba!
23/11/2012
Muhittin AlacaKayıt Tarihi : 23.11.2012 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam, sevgi ve saygıyla.
Ümit etmek ve bağlanmak, hayal etmek ve umuda tutunmak çok güzel, değil mi şiir yürekli dost!...
Bir 'merhaba' çok şeylere kadir olmuş, umutsuzlukları bertaraf etmiş; yeniden can vermiş, nefes vermiş, hayat vermiş.
Merhaba diyen seste yok olmak, bakışların derinliğinde kaybolmak, uzanan bir sıcak elin sıcaklığında yanıp tutuşmak çok güzel.
Çünkü insan hissedebiliyorsa yaşıyor, nefes alıyor demektir.
Takdirlerim bu güzel yürekli şaire ve kalemine...
Dostça ve sağlıcakla.
TÜM YORUMLAR (6)