Bu günde akşam oldu, akşamlar benim arkadaşım karanlık yoldaşım oldu.Ben karanlıktan ve akşamlardan korkmuyorum tek korkum akşamların gündüz olması ve günün ışıması.Aydınlık ve ve ışık beni korkutuyor.Önceleri gündüzleri severdim ama artık bana arkadaş bana dost olan geceleri ve karanlığı seviyorum, bu yazıları yazarken bile ufacık ışıktan yararlanıyorum, ışık bile beni rahatsız ediyor.
Herşeyin üstüne örtü gibi inen bu karanlık benim içimi aydınlatıyor.İnsanların çirkin yüzleri karanlıkta görünmüyor.
Ben gecelerin ve yanlızlığın benle artık özleştiğini anladım,benim artık gündüzüm yok sadece gecelerim var.
Ben karanlıkta geçmişimle beraberim benim aydınlığım geceler.
Bu benim kaçıncı ölümüm.
Yaşarken ölmek bu herhalde.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum