Bu günde akşam oldu, akşamlar benim arkadaşım karanlık yoldaşım oldu.Ben karanlıktan ve akşamlardan korkmuyorum tek korkum akşamların gündüz olması ve günün ışıması.Aydınlık ve ve ışık beni korkutuyor.Önceleri gündüzleri severdim ama artık bana arkadaş bana dost olan geceleri ve karanlığı seviyorum, bu yazıları yazarken bile ufacık ışıktan yararlanıyorum, ışık bile beni rahatsız ediyor.
Herşeyin üstüne örtü gibi inen bu karanlık benim içimi aydınlatıyor.İnsanların çirkin yüzleri karanlıkta görünmüyor.
Ben gecelerin ve yanlızlığın benle artık özleştiğini anladım,benim artık gündüzüm yok sadece gecelerim var.
Ben karanlıkta geçmişimle beraberim benim aydınlığım geceler.
Bu benim kaçıncı ölümüm.
Yaşarken ölmek bu herhalde.
Vurgun yemiş gibiyim.
Sensizlik benim hergün ölümüm.
Sürgündeyim.
Sordum uçankuştan seni
görmedim dedi.....
Seslendim yalçın dağlara,
O da yok dedi.
Seni sana sordum cevap yok.
Karanlık geceye sordum,
İçinde görmüyonmu dedi.
16/05/2002
Tülay İçenKayıt Tarihi : 28.12.2005 21:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tülay İçen](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/28/merhaba-5-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!