Merhaba Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Avuntunun son resmi
Kürdili hicazkar makam şarkısı söyler dil
Ay vakti sesinde
Haresine vurgun bakışlar
Nakış nakış
O hayali gözüne mıhlar
Tekmil durur
Gözbebeğinde esrarı yüklenmiş
Ağıt okur damlalar
Düştükçe yanağına
Yıldızlar utanır kendinden
El pençe divan durur
Azap esiri sanrıları yeniden

Ne çare medet
Ne çare beklemek

Gül doğmuş zemheride
Tomurcuğunda mesafesiz gidişle
Bahara uzak
Rengine ana rahminde hüzün düşmüş
Varsa nefesinde bir duası
Tecellisi zemheri anı kadar

Yâr içinde yarlar yarılır
Kıyamam ki
Mihnetine sanırım yaraları sarılır

Vakit biter
Buz tutar kök, dal, yaprak
Dudağında örselenmiş gülümseme
Merhaba der merhaba
Ben geldim ölüme…