Merhaba Şiiri - Reşat Öztoprak

Merhaba,
Şiir aşk etmez de, aşk;
Şiirdir zaten.

...

Geceden kalınır hep güne.

Sigaralar arası mesafede yaşıyorum
Duman beyazında kabuslar...

Ayaklarım bir yana gidiyor
Ve yüreğim bir yana,
Aklım nerede bilmiyorum.

İnsanlar görüyorum,
Görmek istemediğim o canlılar işte
Ve maalesef diyerek
İnsan olarak yaşıyorum.

Düşünebilen ve aklın her hücresiyle,
Her anlamda yıkıma giden
Bir türün ayak seslerine sahibim,
Ki ben de hep yürüyorum
Sonu son olan yollarda.

Başlangıcımız hiçti zaten,
Sonu ise hiçliğe doğru uzanırken
Ben insan olarak soluklanıp,
Gözlerimden dilime
Ve dilimden sesimin ulaştığı
Her yerine dünyanın sesleniyorum.

Duyulsam diyorum,
Duyulmasam ölsem;
Veya dua etsem bir kurt olup tanrısına
Sabaha varmadan tükenmeyi,
Ya da yaşamayı,
Yankısız vadilerde,
Yorulmadan yaşasam.

Her son başlangıçtır,
Başlamak için sona gidilir
Ki nokta büyütür sonrasındakini;
Kimden sonlanıp da başladık bilinmez,
Sorgular ve kurgular içinde,
Tanrılarınıza imrenerek bakıyorum.

Bakıyorum uzun uzun uykularca,
Görebildiğim görememek
Ya da gördüğümden görebilmek;
Bildiğim, yorgunluğum
İnsan olmaya dair, yaşıyorum.

Düşünmemek için düşünüyorken,
Kendi vadilerimde tükenişlerim
İnsanlara dair hep,
Hep bağırışlar sessizce, susuyorum.

Ölüm koksaydım bir melek kadar,
Dokunmadığım kalmazdı,
Düşünebilen düşünemeyenlerden.

Bir son dokunuş saklardım kendime,
Dokunuşum yok, sadece bekliyorum.

Günden kalınır hep geceye...

...

Merhaba,
Şiir aşk etmez de, aşk;
Şiirdir zaten.