Merdümgiriz Şiiri - Ercan Güzel

Kocamış şehirlerin yükü bedenimde,

Hiç sonu yok mu bu zikzaklı yolların?

Buruşmuş suretler gezerken tenimde,

Betonlarda yankısı, gizli haykırışların.

Sokaklar içerisinde bir dizi kalabalık,

Her biri ayrı alem, cümbüşü renk renk,

Merhamet biriktirmiş gözlerdeki çığlık,

Ölüme sirayet eder, bu nağmeli ahenk.

Raks eden insanların gürültüsü karışır geceye,

Hiç sonu yokmuş gibi, sonu tükenmez, bilinmez,

O gün sığınmak istersin, yetim kalan heceye,

Mânâsı yiten kelimeyle, mayası silinmez.

Kaçışlar belirir bakışlarından, kuş cıvıltılarına,

Hasret duyduğun o renge, düşen yaprağa, akan dereye,

Bir türkü içerleyip, tırmanıp yamaçlarına,

Mahmur bir halvete bürünürsün, bakınsan nereye.