Merdümgiriz Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Merdümgiriz
"Uzun dolaşık saçları ayışığında köpük köpük
gözçukurları uzak iki yıldız merdümgiriz"
Midye gibi insan kavkılarıda içi bomboş
Şöminede can çekişerek yanan odunlara bakıp
kanrengi gömleğimi çıkarıp şarap içiyorum.
Yollu eteklikli odunlar kendini ateşe veriyor
gün ışığından oklar dönemi bitivermişti.
Yüreğimde çalkalanan tutkular külce sönmüş
endamı narin dudakları al bir dilbar
yinede bu ateşten beter yakar ikimizide
Ayın çektiğini hissediyorum içimin sularını
Menekşe gecelerim mayısta kaldı...
Ateşe takılan gözlerim nasılda dertlendi
Canhiraş çıtırtılarla tükeniyorlar ben gibi
odunlar nasılda iç çekiyorlar duman duman
ardlarına nigah edecek vakit bulmadan.
Oysa ağaçken nasılda ürperirdi ateşten
Evrensel bir susuzluk olacak gibi ürperirdi
ölü bir toprakta ölü bir deniz kurşuni, kadim
Ağaçken öleceği aklına gelmezdi bunlara bakarken
ölerek doğa doğa, bir daha doğurmayan anadan
esaretten esarete çoğalarak geldim bu güne
Söne yazmış ateşin haliyim bu dem mürdümgiriz..
30.Eylül 2016