Merdivenli Sokak Şiiri - Hüseyin Gürlük

Bugün yine seni yaşıyorum.
Yoksun merdivenli sokakta.
Sen olmadan da yaşarım,
Seni kaldırım taşlarıyla..
Önce kaldırımlara sordum gelmeyişini,
Sonra anladım ki yanıldım..
Tekrar Allah'a ısmarladım.
Gecenin karanlığının orta yerinde, tam şuan,
Belki birazdan sokak lambası yanar ve çıkıp geliverirsin.
Yanlış anlama senden ümit etmiyorum ben..
Ne dersin,
Merdivenli sokak,
Rüzgar süpürmemiştir değil mi bizi senden,
Sen yalan söylemezsin çünkü bak,
Kokusu gitmemiş senden.
Ben sarılmayı seninle öğrendim ihanet etmezsin sen.
Köpekleri bile bağrına bastın gecenin soğuğunda.
Sahi o kedileri sevmez kovalardı,
O kovalasın sen yine bağrına bas, bak bu aramızda kalsın.
Ne dersin,
Duyar mı? Bir kaç sokak öteden sesimizi.
Her gece ve her sabah fısıldadığım gibi..
Bizim sen de kaldırım taşları kadar değerimiz var biliyorum.
Ben onu sarmıştım, sen bizi..
Bekliyorum, bazen gelmeyenler beklenir.
Benim olanı elbet beklerim.
Sen ihaneti bilmezsin.
Bir şey söyle sokak bilirim.