Merdivenler Şiiri - Ahmet Çiçek

Her basamak taşa bağlanmış bir ayak sanki
Kalbi vardır her taşın gizliden kanayan
Pervasız bir çift ayak yanımda durur
Yankılanan sesin yüzümde kalır
Yüreğimde karanfil olur ellerin
Dokunamıyorum bir gezgin gibi ellerine
Dokunamıyorum yüzünde esen ıssız yellere
Uzun bir menzilden gelip kalbime çarpan karanfiller gibi
Ödünç aldıklarımı geri mi istiyorsun
Ya da ne istiyor bu merdivenler benden

Her basamağı uzun bir mesafeden
Uzun bir yoldan gelip yüreğimde dinlenen terli atlar gibi
Sabaha varamayan rüzgârlar kadar dingin
On adım ötede vuslatı çağıran yitik bir mevsim
Adını koyar bilmez misin?
Mevsimler tükendi
Yağmur renkli bir şairin ruhu nerede kaldı
Mahsur kalır içimde taşan birkaç söz
Birkaç dize

Birkaç basamak kadar yakın anlarsın yalnızlığı
Anlarsın sessiz çoğaldığımı sana
Bir aşığın gözleri gibi yorgun
Bir aşığın yüreği gibi uçurum
Atma beni
Atma dipsiz kuyulara
Yusuf değilim çıkamam ben