Aşkı yaratmasaydi tanrı...senide bende yaratmayacakti...ben cenneti çoktan gördüm senin bende ki yaratilisinin gizem dolu mavi siyah gecelerinde...kokladigim çiçekleri saçların say.
...islandigim yagmurlardir terin...güneşi mahcup eder...ruhumu masuk...yağmur hüznü gözlerin...hangi okyanustu günlerce sana adandı ölüm...hangi liman...hangi dağ...hangi yol..sensiz bıraktı gözlerimi....hangi kahpe yazgı sana geç bıraktı yüreğimin sözlerini....içsel bir dışavurum değil sana yazdıklarım..
Ruhumun içindeki bana hapsolmuş senin haykirislarin...kuyudaki yusuf gibi yıllarca bekledi elsiz ayaksiz yüreğimin ipini sevdan...
Her haykirisinda uzaklardan dert oluyor, bir bıçak yarası daha ekleniyor ruhu derunuma...evren kaldırdı perdelerini gozlerimden...yanımdan daha yakinsin bana..kokun değişmiyor hiç..hep ömrümün bahar dalı....gözlerinden bakıyorum bende yansıyan sana..benmiyim artık senmiyim...yoksa seni aşkımin miracina çıkaran merdivenmiyim...
Kayıt Tarihi : 16.9.2014 12:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!