Merdiven Şiiri - Mustafa Alaybeyoğlu

(Başlangıcında)
İlkinde adımlarının bastığı ahşabı
Hissetmez bile parmak uçların
Boşluksa da, dokunduğun yerleri tartmadan
Adeta koşar gibisindir.
Teninin en uç noktalarına pompalanmakta
Delikanlısın, deli gibi kanın
Tutana aşk olsun
Ardına bakmazsın hala çok yükseklerde değilsen bile!
Kafanı kaldırdığında yükseklere dokunmaya can attığında
Herhangi bir uzvun…
Hala yarısında olduğunun yolun
Değilsindir farkında.
Ahşapları bir,bir ardında bırakmaya devam…

(Ortasında)
Hiç anlamadığın bir o kadar yol almışsındır
Yüreğinde hissettiklerin çoğalmış
Her dokunmada birazcık az işitmeye başlamış
Kulak ardında kalan bir derin ses gibi,
Ardında kalanlar hüzünlü tutamayacak kadar da uzak
Saçlarında tel,tel kar tanelerini andıran renkler
Göz altlarında anlamlı çizikler
Merdivenin ortasında olduğunun farkına varmaya bağladığında
Aşağılara bakmak biraz hüzün,biraz keşke,biraz imkansız
Şiir gibi ortasında olmak,işte…
Ortasında,dönüşü olmayan ortası.

(Yok)
Ulu ağaçlara,aşağılardan bakıldığında,
Çabucak, yetişilir oldukları anlaşılmaz.
Yetişmek için,onca çaba,onca emek
Tırmanmak bir uzun ince yoldur.
Şair söylemiş…
Gündüz,gece sadece sana
Gel ha, gönül havalanma.
Yakaladım sandığında zirveyi,aşağılara bakarsın bir an…
Kalanlar,yutkunmakla beraber,yitirdiklerin olur aynı anda
Alnındaki çizgilerin arasından sızan bir avuç ter …
Silersin efkarınla,iç çekişlerin kalır sadece sana…
Hevesle,nafile bakışlarla.
Bu merdivenin başlangıcı var,ortasında olmak var
Sonu yok.
Ulu ağaçların doruklarını,aşağılardan görmemek
Yıkıldıklarında neler hissettiklerini bilmemek gibi…